Κάποτε, ήθελα να με αγαπάνε επειδή ήμουν δυνατός, επειδή ήμουν τέλειος. Κάποτε, μπορούσα να ξεκλειδώνω τις καρδιές των ανθρώπων και με το μικρό μου χέρι, να ανακαλύπτω τι τους πονά και τι τους κάνει χαρούμενους. Κάποτε ήμουν σκληρός, άτρωτος, παντοδύναμος... Ύψωνα το κεφάλι μου με υπερηφάνεια σε όλα τα καλά, μα σε κάθε κακό, χαμήλωνα το βλέμμα από ντροπή, από εγωισμό, από απέχθεια για τον ίδιο μου τον εαυτό!
Σήμερα, νιώθω αδύναμος σαν μικρό παιδί. Αν κοιτάξεις μέσα μου με τα μάτια της καρδιάς σου, θα δεις τι με πονά και τι με κάνει χαρούμενο. Σήμερα παλεύω με τη δύναμη μου, για να σου αποδείξω, πως είμαι τέλειος μέσα στην αδυναμία μου. Στη δυσκολία, υψώνω το κεφάλι μου στον ουρανό και δοξάζω τον Κύριο της πίστης μου, για όλα εκείνα που με κάνουν να νιώθω Άνθρωπος. Σε όλα τα όμορφα που βρίσκονται στο δρόμο μου, χαμηλώνω το βλέμμα, όχι από ντροπή ούτε καν από εγωισμό... μα από Αγάπη, όση τουλάχιστον μπορώ να βιώσω σαν άνθρωπος δίχως γνώση.
Για αυτό λοιπόν στο λέω κι αν έχεις μέσα σου ένα σποράκι Αγάπης, ζέστανε το, πότισε το, φρόντισε το, μέχρι να το δεις να ανθίζει και να καρποφορεί! Κι αν καρποφορήσει αυτό το δέντρο, μοίρασε τον καρπό του, σαν να μην ήτανε ποτέ δικός σου. Μην φοβηθείς, αφού η Αγάπη δεν στερεύει, δεν λιγοστεύει, δεν χάνεται, μα σου δηλώνω πως αυξάνεται όσο τη μοιράζεις. Δώσε Αγάπη στον άντρα και την γυναίκα, δώσε Αγάπη στον πλούσιο και τον φτωχό, δώσε Αγάπη σε εκείνον που δεν έχει ανάγκη αλλά και σε εκείνον που έχει, δώσε Αγάπη, εκεί που θα λάβεις Αγάπη, μα και εκεί, που δεν θα λάβεις τίποτε... Η Αγάπη, ναι, η Αγάπη, είναι η μόνη ενέργεια που δεν θα χαθεί ποτέ από τον πλανήτη μας. Να το θυμάσαι πάντοτε αυτό... Η πιο μικρή φλόγα νικάει το σκοτάδι, το σκοτάδι όμως, δεν μπόρεσε ποτέ να σβήσει ούτε την πιο μικρή, την πιο ταπεινή σπίθα. Απέραντα φωτεινή καθώς υπήρξε, φώτισε το σύμπαν ολόκληρο χαρίζοντας Ζωή.
Να θυμάσαι πάντοτε κι αυτό... Στο γρήγορο πέρασμα μας απ' το άπειρο, κανένας δεν κατάφερε να κρατήσει αιώνια, ούτε τα πλούτη του, ούτε τα κτίσματα του, ούτε τις συλλογές του... Μα υπήρξαν άνθρωποι, που έκαναν το πέρασμα τους αιώνιο, διότι χαράχθηκαν στις μνήμες εκείνων που τους έζησαν, αλλά και εκείνων που δεν τους έζησαν. Κι ήταν το πολυτιμότερο αγαθό που έχει υπάρξει ποτέ σε ολόκληρο τον κόσμο, το μέσο το οποίο τους έδωσε το θείο τούτο δώρο, η Αγάπη. Η Αγάπη είναι φωτεινή, είναι μοναδική, είναι αιώνια. Η Αγάπη μεταλαμπαδεύεται, διαιωνίζεται, πολλαπλασιάζεται, ακόμα κι όταν ο άνθρωπος έχει πια χαθεί από τον υλικό μας κόσμο, η Αγάπη είναι το κλειδί, το κλειδί που τον κρατά στην γη αιώνια... Μια ενέργεια άχτιστη, μια ενέργεια Ζωοδόχος, μια ενέργεια Θεϊκή, φυλαγμένη στις καρδιές των ανθρώπων...
Για αυτό να μην ξεχάσεις ποτέ σου αυτά που σου είπα κι αυτά που θα σου πω. Να υψώνεις το κεφάλι σου στον ουρανό, να δοξάζεις τον Θεό, να πιστεύεις, να ελπίζεις και να Αγαπάς!
